కవితా సమాహారం - 21

కర్తవ్యం

సేవ,ప్రేమ, త్యాగాలతో మానవ జన్మకు
సార్ధకత చేసుకొన యత్నించడమే
మానవుల ఏకైక కర్తవ్యం
లేనిచో తిరిగి పశు జన్మ ప్రాప్తం
జీవితమంటే ప్రేమ, వికాసం
సంకుచితం, ద్వేషాలకు లేదు చోటు
ఒకే ఒక్క క్షణం పరిపూర్ణంగా
జీవించాలన్న యోచనతోనే
జీవితం అగును సార్ధకం
ఇది అందరికీ అనుసరణీయం


చిరంజీవులు

యుగముల తరబడి రగులుతూ
పొగలు కక్కడం కంటే
ఒక్క క్షణం గొప్పగా జ్వలించడం మేలు
ఆ సత్యమును గుర్తెరిగి
ఆచరించు మానవులు
బ్రతికే వరకు జీవించెదరు
జీవితం ముగిసినా చిరంజీవులే

జీవనం

బ్రతకడం కంటే
జీవించడమే అత్యుత్తమం
స్పష్టమైన లక్ష్యములు లేక
బ్రతుకు బండి లాగించ యత్నించేవారు
లోకంలో ఒంటరులు
వారికి బ్రతుకు సంకుచితం
జీవనం కడు భారం
జీవితంలో మాధుర్యం
జీవనంలో రుచి ఆస్వాదించ
యత్నించువారు సమూహంలో
మమేకమై జీవనం సార్వజనీనం

వాగ్యజ్ఞం

వివేకులు ధనమును
దుర్వినియోగం చేయని రీతిన
వాక్కు దురుపయోగం తగదు
ప్రతీ అక్షరం ఒక పుష్పం వలె
భగవంతుని పాదాలను అర్చించవలెను
పవిత్ర పూజా ద్రవ్యం వలె
వాక్కును పవిత్రీకరించుకోవలెను
వాగ్యజ్ఞం మన కర్తవ్యం
జిహ్వ సార్ధక్యాన్ని సాధించుట
పలికిన ప్రతీ మాట
శుభ శబ్దం, శుభంకరం
కావాలన్నదే మన ప్రతిజ్ఞ